EQS’em 580 jeździłem 3 dni. Auto robi niesamowite wrażenie. Nie tylko na kierowcy, ale też na przechodniach i innych użytkownikach dróg. Sylwetka w kształcie klina z krótką maską i bardzo dużym rozstawem osi, wygląda trochę karykaturalnie, ale ogólnie może się podobać i wiemy z jaką marką mamy do czynienia. Dla tych, którzy nie mieli okazji bliższego poznania EQS jest liftbackiem. Pod potężną elektrycznie otwieraną klapą, jest spory bagażnik o pojemności 610 litrów. Zwyczajowo samochody elektryczne mają dwa bagażniki. Ten z przodu, często służy jako schowek na kable lub zasilacz. Tu niestety w przedniej części nie znajdziemy nic takiego. Maska jest zamknięta i nie ma możliwości jej otworzenia przez użytkownika.

Zanim wsiądziemy do środka, podchodzimy do samochodu trzymając kluczyk w dłoni. W tym momencie wysuwają się klamki, które podczas jazdy zlicowane są z nadwoziem. Są bardzo ładnie podświetlane i wyglądają gadżeciarsko. Pociągamy masywną klamkę z grawerem Mercedes-Benz, czując lekki opór. Drzwi z bez ramowymi szybami, po otwarciu ukazują potężną jednolitą taflę szkła, która nazywa się HyperScreen. Wsiadamy do środka. Kształt foteli, nieco przeraża. Pierwsza myśl, że to fotel stomatologiczny. Specyficzna budowa zagłówka wygląda dość kosmicznie. Mimo to jest on bardzo wygodny o bardzo szerokim spektrum regulacji. Przyciski regulacji fotela, znajdują się na drzwiach i są całkowicie haptyczne. Tzn. reagują tylko na dotyk. Nie da się nimi „manewrować”. Mi osobiście takie rozwiązanie nie przypadło do gustu.

Ilość przycisków na konsoli środkowej, jest absolutnie minimalna. Na tunelu środkowym znajduje się czarna płytka, na której znajdziemy przycisk uruchamiania, świateł awaryjnych, zmiany trybów jazdy, oraz wywołanie menu EQ. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że płytka jest jednolita, co powoduje, że opierając rękę na podłokietniku przez przypadek możemy włączyć np. światła awaryjne. Rozwiązanie niepraktyczne i trochę irytujące.

Wciskamy przycisk „Start”. EQS wita nas trzema ekranami. Jakość wyświetlania jest bardzo wysoka, ikony poszczególnych funkcji są bardzo duże i wyraźne. Nawet ktoś, kto nigdy nie jeździł Mercedesem (tak jak ja), bez problemu odnajdzie się w poszczególnych funkcjach. Kierowca do wyboru ma kilka różnych wersji zegarów, które może dowolnie konfigurować. W połączeniu z oświetleniem Ambiente, można stworzyć w samochodzie niesamowity klimat.

Wspomniałem o trzech wyświetlaczach. Tak EQS posiada wyświetlacz przed miejscem pasażera. Działa tylko wtedy, kiedy fotel pasażera jest zajęty. Kiedy jest pusty, wyświetla się jedna z pięciu dostępnych tapet. Jego funkcjonalność, jest praktycznie taka sama jak głównego ekranu pośrodku. Dodatkowo, pasażer może podłączyć słuchawki i słuchać muzyki z innego źródła niż kierowca. Poza tym osoba siedząca obok może, też uruchomić funkcje masażu, dla kierowcy i dla siebie, dodać cel w nawigacji, sprawdzić pogodę, lub pograć w sudoku. Niestety, gra jest dostępna tylko na postoju, co jest trochę niezrozumiałe.

Po ustawieniu fotela i kierownicy, naciskam manetkę po prawej stronie, wybieram „D”. Ruszam. Ponieważ auto stało zaparkowane w dość ciasnym miejscu, maksymalnie skręcam kierownicą w prawo i doświadczam czegoś dziwnego. Tył samochodu „zachodzi”. Co się dzieje? Z racji potężnego rozstawu osi i długości, Mercedes zastosował ten sam patent, który posiada już Klasa S. Chodzi o samoskrętną oś tylną. Wychyla się ona przeciwnie do kół przednich, zmniejszając promień skrętu przy małych prędkościach. Pomysłowe i ciekawe, jednak trzeba uważać, bo tył faktycznie „zachodzi” i można kogoś „przytrzeć”. Standardowo kąt wychylenia to 4,5 stopnia. W opcji 12 stopni. Funkcja pomocna, ale wymagająca przyzwyczajenia.

Wyjeżdżam na główną drogę, dodaje gazu. Samochód momentalnie reaguje i wystrzela do przodu. Komfort jazdy na dobrej asfaltowej drodze, jest bardzo wysoki. Niestety, w momencie, kiedy wjechałem na nierówności, miałem wrażenie, że EQS zachowuje się jak ponton. W trybie „Comfort” zawieszenie jest bardzo „kanapowe” i miałem uczucie jakby samochód „pływał” i gubił tor jazdy. Zmiana trybu na „Sport” trochę to uczucie zniwelowała, aczkolwiek nastawy zawieszenia są za bardzo „gumowe”.

Wyjeżdżam na autostradę A2. Jadę do Łodzi. Zafascynowany ilością funkcji, zapomniałem o tym, że mogłem ustawić sobie miejsce docelowe w nawigacji, ulubioną muzykę, oraz masaż pleców. Przy prędkości około 140km/h, ciężko jest bawić się menu. Ale od czego jest asystent głosowy. „Hey Mercedes” - to magiczne hasło daje nam dostęp do większości funkcji. Dzięki niemu możemy zmienić temperaturę, dodać cel podróży, zamknąć okna, włączyć masaż, zapytać o pogodę lub zmienić stację radiową. Asystent głosowy na platformie MBUX, działa bardzo dobrze, szybko reaguje i obsługuje wiele funkcji.

No dobra. Jadę „elektrykiem”, zatem co z zasięgiem? EQS’a odebrałem naładowanego do 80% z zasięgiem 425km. Na trasie do Łodzi nie muszę się „ładować”. Jednak jazda z prędkością między 120-150km, autostradą robi swoje. Dojeżdżam do Łodzi. Zasięg 211 km. Średnie zużycie 30kwh. Prewencyjnie jadę na stację 90 kW. Do 80% ładował się niecałą godzinę. Zasięg 430km. W międzyczasie byłem na kawie i pochodziłem po sklepach.

Wieczór. EQS wita mnie oświetleniem Ambiente. Nieograniczona wręcz liczba konfiguracji kolorystycznych. Klimat dzięki temu jest w samochodzie niesamowity, w połączeniu z jasną skórzaną tapicerką i szklanym panoramicznym dachem czujemy się jak w samochodzie z filmu SF. Mi się to podoba. Jadę pod Łódź. Poza terenem zabudowanym włączają się reflektory matrycowe. Bardzo dobrze wycinają fragmenty i odpowiednio oświetlają drogę. Działają lepiej niż Matrixy w Audi. Jazda nocą EQS’em jest naprawdę przyjemna i fascynująca.

Następnego dnia, dużo jazdy po mieście, stanie w korkach. Z racji temperatury włączyłem ogrzewanie. Zasięg po około 0,5h jazdy spada do 280km. Zużycie koło 45kwh, a to wszystko za 770 tys. zł. Na tyle został wyceniony egzemplarz, którym jeździłem.

Niedziela. Wracam do Warszawy. Po długiej i przyjemniej trasie wjeżdżam do garażu, naciskam guzik „stop”. Siedzę jeszcze przez chwilę patrząc na potężną taflę szkła, całą w moich odciskach palców. Dotykam deski, boczków fotela, przełączników. Zadaje sobie pytanie, czy to auto jest warte takich pieniędzy? 770 tys. zł? Doszedłem do wniosku, że za takie pieniądze dostajemy auto na wskroś nowoczesne, przestronne, kapitalnie wyposażone, wzbudzające podziw, mające całkiem dobry zasięg (wg. producenta 700km). Dla kogoś, kto traktuje samochód jako styl życia, a nie tylko środek transportu EQS będzie idealnym wyborem. Czy dysponując kwotą prawie 800 tys. zł, mamy alternatywę, jeśli chodzi o wybór samochodu elektrycznego o podobnych parametrach? Owszem. Możemy kupić Audi e-trona GT, bądź Porsche Taycana. Trzeba mieć tylko na uwadze, że EQS detronizuje konkurentów, jeśli chodzi o zasięg i tworzy nowy segment wśród samochodów EV pod wieloma względami. Czy kupiłbym EQS’a? Tak. Pod dwoma warunkami. Po 1: musiałby być skonfigurowany tak jak wersja, którą jeździłem. Po 2: nie byłby to mój jedyny samochód.

W efekcie polubiłem Mercedesa EQS, pomimo drobiazgów, które mnie irytowały. Jest to nowoczesny, świetnie się prezentuje, ma super wyposażenie i jest totalnie gadżeciarski. Ja takie rzeczy lubię.

Genialne reflektory przednie – najlepsze na rynku

Skomplikowana obsługa systemu infotaitment

Podziękowania dla Auto Idea Mercedes-Benz za użyczenie samochodu.

Nigdy nie byłem fanem marki ze Stuttgartu, ale kiedy po raz pierwszy na targach Motoryzacyjnych we Frankfurcie w 2019 r., zobaczyłem studyjny model Vision S, który miał trafić w niemal niezmienionej formie jako EQS, pomyślałem, że Mercedes nie zdobędzie się na aż taką odwagę i nie wprowadzi takiego modelu do oferty. A jednak...

Klub to Wy! Czy kupiłbym EQS’a?

Klub to Wy! Czy kupiłbym EQS’a?