Dla Volvo to dopiero drugi w pełni elektryczny model zaraz po XC40 zaprezentowanym w zeszłym roku. Jednakże w ofercie firmy już od dłuższego czasu nie znajdziemy żadnego modelu bez grama elektryfikacji. W tej chwili większość modeli jest dostępna w wersji plug-in, a wszystkie (prócz C40) są oferowane w odmianie mild-hybrid. Widać jak na dłoni, że marka mocno postawiła na elektromobilność.

Zacznę od największego pozytywnego zaskoczenia. Nie, nie mówię tu o fenomenalnym wręcz przyspieszeniu (jak to w elektryku) oraz dobrych właściwościach jezdnych, które sprawiają, że auto prowadzi się gładko, lekko i bez najmniejszego problemu. Ten samochód to stonowana, acz nowoczesna prostota, którą doceniłem podczas krótkiego użytkowania. Samochód po prostu pomaga w codziennym życiu i nie robi tego w ostentacyjny sposób jak mają to w zwyczaju inne marki. Dodatkowo, jeśli system pojazdu chce Cię o czymś poinformować, na przykład o niezapiętym pasie, to robi to delikatną acz stanowczą melodią, której zdecydowanie daleko do przesadnego pikania.

Skoro już mowa o systemach bezpieczeństwa oraz wspomagania kierowcy, warto wspomnieć o aktywnym tempomacie, który w aucie elektrycznym to praktyczny „must have”, poprawia wygodę, a w połączeniu z rekuperacją tworzy zgrany zespół na trasie. Jedynym zarzutem jest szarpnięcie przy każdym włączeniu kierunkowskazu podczas manewru wyprzedzania. Do przeżycia, ale pasażerów potrafiło wybudzić. Ci natomiast nie mieli na co narzekać – poza wspomnianym szarpnięciem. Auto do najmniejszych nie należy, gdyż ma 444 cm długości, 187,3 cm szerokość i 159,1 cm wysokości oraz rozstaw osi wynoszący 270,2 cm. Całe szczęście, że za tą wielkością idzie również pojemność, która w podróży zdecydowanie została wykorzystana. Przedni bagażnik ma ok. 30 l pojemności, a tylny 413 l.

We wnętrzu znajdziemy praktyczną materiałową tapicerkę, która na fotelach z każdą możliwą opcją regulacji tworzy bardzo zgrabne połączenie. Stylistycznie nie różni się wiele od modeli z konwencjonalnymi napędami, jedynym wyróżniającym się detalem są podświetlane wstawki w boczkach drzwi – w mojej ocenie kompletnie niepotrzebne i projektowo niezbyt pasujące do całości, a brak klasycznego ambientowego podświetlenia sprawia, że w nocy nie widzimy nawet klamek na drzwiach.

Podczas podróży nie natknęliśmy się na problemy użytkowe, które zwróciłyby naszą uwagę. Cztery osoby (z czego każda z plecakiem oraz walizką kabinową) podróżowały w dużym komforcie, a miejsca na nogi za prawie dwumetrowym kierowcą było wystarczająco dużo.

Ten samochód ma z pozoru kilka braków, ale co ciekawe można je potraktować w kategoriach plusów. Nie ma przycisku „Start/Stop”, który w samochodach elektrycznych często nie daje znaku życia po wciśnięciu i nie wiadomo czy można już jechać czy też właśnie wyłączyłeś cały system. W tym aucie po zapięciu pasów wrzucasz bieg i jedziesz, bez zbędnych formalności i ukrytych funkcjonalności. Nie ma trybów takich jak Eco, Sport, czy Normal. Poza tym C40 to właściwie klasyczne Volvo z elektrycznym sercem i lekko ściętą tylną klapą, która sprawia, że niestety widoczność wsteczna jest bardzo ograniczona.

Cofanie oraz parkowanie równoległe wspomagają opcja uchylanych lusterek, dzięki czemu widać lepiej krawężniki. Bardzo przydatne, szczególnie, że opcję można włączać i wyłączać w ramach potrzeby. Detale w postaci szwedzkich flag wszytych w tapicerkę były ciekawym akcentem, ale szkoda, że takich elementów oryginalności nie ma więcej. W środku natomiast znajdziemy wiele elementów chromowanych. Te na kierownicy mają dużą tendencję do oślepiania kierowcy i trzeba je okazjonalnie zasłaniać całą dłonią. Zaraz obok nich znajdziemy duże i wygodne w użytkowaniu przyciski sterowania aktywnym tempomatem oraz radiem z których bez większych problemów można korzystać nawet w najgrubszych rękawiczkach – może się to przydać, jeśli nie wybraliśmy pakietu Climate składającego się z podgrzewanej kierownicy, przednich siedzeń oraz pompy ciepła (4700 zł). Model zaskoczy każdego na krótkim sprincie między światłami, ale tylko pod warunkiem, że właściciel wybierze wersję AWD Twin Motor (32 tys. zł).

Testowy model o mocy 408 KM potrafi na drodze zaskoczyć. Zgodnie z danymi producenta przyspiesza do 100 km/h w czasie 4,7 sekundy, a maksymalnie może rozpędzić się do 180 km/h. dzięki 75 kWh akumulatorowi jest w stanie pokonać do 440 km, a jego średnie zużycie energii określone zostało na 20,9 kWh/100 km. Jednak podczas testu wyniki te wyglądały następująco:

Wrocław – Lądek Zdrój – 18,4 kWh/100km, prędkość średnia – 85 km/h

Wrocław – Magnolia – 23,2 kWh/100km, prędkość średnia – 107 km/h

Warszawa – Rzgów – 28,9 kWh/100km, prędkość średnia – 111 km/h

Cena auta testowanego o mocy ponad 400 KM, to wydatek rzędu 300 500 zł (model startuje od 216 900 zł). Należy jednak pamiętać, że samochody elektryczne już w wersjach podstawowych są bardzo dobrze doposażone. Niższa moc (262 KM) zapewni też przyjemność z użytkowania, którą niewątpliwie spotęguje niższa cena dzięki dofinansowaniu z NFOŚiGW w ramach programu „Mój elektryk”.

Brak konieczności włączania pojazdu. Wystarczy wsiąść, zapiąć pas i wcisnąć pedał hamulca.

Dwa bagażniki o łącznie dużej objętości (443 l).

Systemy wspomagające kierowcę w tym aktywny tempomat.

Wykorzystane chromowanych elementów we wnętrzu.

Ograniczona widoczność przez tylną szybę.

Tak samo jak model XC90 w ostatnich latach, tak C40 może stać się jednym z liderów przyszłych zestawień sprzedażowych. Dlaczego? W aucie jest mało elementów, do których można mieć zastrzeżenia. Spory zasięg, pojemność i tradycyjna solidność wykonania sprawiają, że auto sprawdzi się zarówno w mieście jak też na dłuższych trasach. Design powinien przypaść do gustu szczególnie młodszym fanom elektromobilności. Drobne potknięcia nie zmieniają pozytywnego, całościowego obrazu auta. Na dodatek liczba opcji została znacznie ograniczona (do ośmiu), co znacznie upraszcza i ułatwia końcową konfigurację auta.

Nowe elektryczne Volvo C40 w kolorze Fjord Blue rzuca się w oczy i w połączeniu z oryginalną stylistyką nadwozia zaciekawia nie tylko fanów elektromobilności. Oprócz wrażeń wizualnych miałem okazję sprawdzić, jak ten kompaktowy SUV ze Szwecji sprawuje się na trasie, którą pokonałem w towarzystwie trzech osób i pokaźnym bagażem.